Emoties kun je maar beter erkennen en...

We volgen de belevenissen van coach Wilma en haar klant Mascha. Coach Wilma wil, als het kan en nuttig is, provocatief coachen.

Deel 6:
Mascha vertelt coach Wilma dat ze in haar team heeft ingebracht dat ze graag over de toekomst van het werk wil praten.

Waar gaan we naar toe? Wat zijn de speerpunten voor de komende periode?

Haar collega’s hadden er niet zo’n zin in. ‘Al dat gepraat, wat heeft dat voor zin’, ‘Ze doen toch uiteindelijk wat ze willen.’

Mascha was geërgerd door deze reacties van haar collega’s en is flink van leer getrokken. Dat verbeterde de verhoudingen niet echt.

Ze vraagt coach Wilma hoe ze het anders aan had kunnen pakken. ‘Tja’, zegt coach Wilma, ‘Ik weet het niet zo. Vertel eens, wanneer ging het voor jouw gevoel mis?’

‘Nu ja, het feit dat ze niet eens over de toekomst willen praten. Dat is toch idioot! Daar ging het al mis.’ Mascha wordt ter plekke weer boos.
Goed, denkt coach Wilma, ze denkt dus dat het aan de anderen ligt.

‘ Wat is jouw bijdrage daarin geweest?‘ vraagt ze zo vriendelijk mogelijk en met een glimlach op haar gezicht.

Mascha kijkt coach Wilma boos aan: ‘Mijn bijdrage? Dat ik het aan de orde stel! Dat is zeker ook al weer fout. Ik houd mijn mond wel de volgende keer!’
‘Waar word je zo boos van?’
Nu wordt Mascha nog chagrijniger: ‘Waarom sta je nou niet eens een keer aan mijn kant!’
‘Maar ik sta aan jouw kant!’ roept coach Wilma uit. ‘Natuurlijk, ik wil juist dat het je gaat lukken.’

Mascha kalmeert wat. Samen kijken ze opnieuw naar wat Mascha anders had kunnen doen.

Na afloop realiseert coach Wilma zich dat ze helemaal niet provocatief is geweest. Misschien hoefde het ook niet, maar had ze niet anders kunnen reageren toen Mascha zo boos werd? Het is nu helemaal niet aan de orde gekomen dat Mascha de schuld nogal makkelijk bij anderen legt.

Is er een provocatieve tip?

Ja, die is er. Kijk maar.